De geheimen van Imh, deel 1

'geboorte en strijd'

Verkrijgbaar via de boekhandel op nummer:

ISBN 978-90-484-4165-5

Via webshops of rechtstreeks bij de uitgever:

http://shop.lecturium.nl/boek/9822/De%20Geheimen%20van%20Imh%20-%20Geboorte%20en%20Strijd%20(deel%201)

Een stukje uit deel 1:

En plotseling, niet zo lang na deze eerste waarnemingen in de Duivelsbergen, verwacht maar toch nog onverwacht, gebeurde waar al langere tijd door de elfen voor was gevreesd. Lugubris stuurde een leger op pad in een serieuze poging zijn rijk uit te breiden door het onderwerpen van een ander volk. Daarmee deed hij de eerste grote oorlog om de heerschappij over Tamarant losbarsten. De klap viel ver in het noordoostelijk deel van Carved Dau, bij een berg die naar de naam Kunam Kalam luisterde. Over deze berg leidde een belangrijke route rechtstreeks vanuit Plana Medu naar de hoofdstad van het dwergenrijk Bolchador. Reden genoeg voor de dwergen om dwars over de pas een grote versterking te bouwen. Aan een kant leunde deze vesting tegen de steile bergwand, aan de andere kant was haar fundering verankerd in de rand van een honderden meters diep ravijn wat zich tussen Kunam Kalam en de eerstvolgende berg bevond. De enige toegang tot de pas werd nu gevormd door twee dikke, dubbele ijzeren poorten. Een aan de voorkant van de vesting en een aan haar achterzijde. De ruimte tussen deze poorten was in haar geheel overkoepeld door metersdikke stenen gewelven. Bovenin de gewelven bevonden zich spleten waarlangs pijlen afgeschoten konden worden, of brandende olie en pek gegoten kon worden. Dus zelfs als een van de poorten vernield zou worden, was de tweede nog goed te verdedigen. De vesting werd door de dwergen Karapazar genoemd, het veilige huis. Karapazar was goed voorzien van wapens en het bijbehorende garnizoen had haar onderkomens in de berg zelf.

De geheimen van Imh, deel 2

'de schaduw van het kwaad'

Verkrijgbaar bij de boekhandel op nummer:

ISBN 978-90-484-4207-2

Via webshops of rechtstreeks bij de uitgever:

http://shop.lecturium.nl/boek/9823/De%20Geheimen%20van%20Imh%20-%20De%20Schaduw%20van%20het%20Kwaad%20(deel%202)

Een stukje uit deel 2:

Stilzwijgend reed de groep verder, om ongeveer anderhalf uur later de muren van Kur-Ubu te passeren. Eenmaal in de stad hadden de reizigers nog meer reden om zich te verbazen. Op het ontbreken van de enorme gracht na leek Kur-Ubu een kleinere kopie van Gor-Urbitsa te zijn. Ook hier voerde hun route via twee enorme verdedigingsringen naar een centrale citadel in het centrum die tegelijkertijd dienst deed als stadspaleis. De bewoners leken trots maar erg op zichzelf. Hoewel het gezelschap overal waar het passeerde vriendelijk werd gegroet, voelde je duidelijk dat iedereen een veilige afstand bewaarde. Niemand was echt uitbundig of toonde nieuwsgierigheid. En wat de reizigers verder ook opviel; elke man die ze zagen droeg een wapen. Niet een uitgezonderd. Er was echter geen tijd om daar lang bij stil te staan, want Baldak Dira loodste hen in hoog tempo door de straten van de stad. Hij reed zo snel dat ze moeite hadden om in zijn spoor te blijven.

De geheimen van Imh, deel 3

'het einde van een tijdperk'

Verkrijgbaar bij de boekhandel op nummer:

ISBN 978-90-484-4248-5

Via webshops of rechtstreeks bij de uitgever:

http://shop.lecturium.nl/boek/9824/De%20Geheimen%20van%20Imh%20-%20Het%20Eind%20van%20een%20Tijdperk%20(deel%203)

Een stukje uit deel 3:

'Ha, ha! Grapjas,' merkte Fam droog op. 'Heb je nog iets om ons op te vrolijken?'

De eerste reactie van Bran was een vette grijns op zijn gezicht. Daarna volgde: 'gelukkig voel ik me overal aardig thuis.'

Deze woorden ontlokten Bans Bari de opmerking: 'oh, dus wij kunnen terug. Jij redt het in je eentje ook wel. Wat een opluchting.'

Iedereen schoot in de lach. Bran draaide zich om naar de elf, maar kwam niet meer aan een reactie toe. Vanuit zijn ooghoeken zag de tovenaar hoe over het bospad achter hen geluidloos iets aan kwam zweven. Razendsnel richtte hij zijn staf en direct daarop vloog een vurige bol het vreemde wezen tegemoet. Toen dat geraakt werd slaakte het een ijzige kreet die door merg en been ging. Vervolgens veranderde het van koers om achter de bomen aan de linkerzijde van het pad te verdwijnen. Iedereen stond aan de grond genageld door deze onverwachte gebeurtenis. Rillingen liepen over de ruggen en nekharen stonden overeind. Er was plotseling geen enkele reden tot lachen meer. “Wat moest dat voorstellen?”, vroeg Rovaly geschrokken aan Bran.