Beste bezoeker,

Op deze pagina vindt je nieuwtjes terug m.b.t. mediapublicaties, beoordelingen, meningen en recenties over het werk van Nico Franken. Het gaat daarbij niet alleen om 'officiële' weergaven, maar zeker ook over uw mening als lezer. Input blijft dus van harte welkom. Deze kunt u kwijt via het op deze site genoemde e-mailadres of facebook.

Publicatie in alice

Rody Klaassen

22-03-2011 om 20:01:51

Een must-have voor de fantasy liefhebbers met smaak naar meer! Een spannend verhaal in het fantasie genre. Een leuke mix. Een fantasierijke insteek van de geboortes van werelden en levens. Waarna verder een verhaal wordt verteld over het 'goede'en het 'kwade'. Verschillende volkeren komen voor in het verhaal (nimpfen, dwergen, draken, trollen enzovoorts...). Het leest heel makkelijk weg. Je wordt meegezogen in het verhaal. Dit is het eerste boek van de schrijver, maar het smaakt naar meer. Ik wacht al op het vervolg. Haha... kortom een echte aanrader

De geheimen van Imh 1: Geboorte en strijd – Nico Franken

Door Joke Michielsen voor FantasyWereld, 13 augustus 2018

Lang geleden bestond enkel het grote niets, een onmetelijke leegte die de goden beheerden. Na een tijd verveelden de goden zich echter en besloten ze om een boek te schrijven en de leegte te vullen tot wat nu het heelal heet. Aanvankelijk bloeide het leven op dankzij de liefde van de goden, maar jammer genoeg liepen er ook enkele dingen mis, waardoor op de verschillende werelden haat en verlangen naar macht aan kracht wonnen.

Dit gebeurt ook op een van de planeten van het heelal, Tamarant. Een van de hoeders aangesteld door de goden om de planeet te beschermen, valt ten prooi aan die gevoelens en wijkt af van het pad van liefde van de goden. Nu is het aan zijn medehoeder Turnu Mesi om zijn wereld te beschermen tegen zijn afvallige collega en de vrije volkeren te verenigen om hun vrijheid te waarborgen.

Uitgebreide wereld
In De geheimen van Ihm: Geboorte en Strijd maken we eerst kennis met de goden en hun verveling, waardoor ze dus het heelal scheppen en verschillende planeten. Vervolgens leren we ook al snel de hoeders van de planeet Tamarant kennen, die aangesproken worden met de titel ‘Ort’, waaronder dus Turni Mesi, het hoofdpersonage van dit eerste deel in de trilogie.

Aangezien de verhaallijn in het boek gesitueerd is op een totaal andere planeet zijn er dus ook veel personages en verschillende volkeren die ieder hun eigen leefomgeving hebben. Niet alle gebieden zijn even uitgebreid aanwezig, want het zijn er echt wel heel veel. Dat is soms een beetje verwarrend, want wie woont nu waar en wie is nu de buur van wie? De gebieden die wel beschreven worden, zijn wel mooi gedetailleerd en de reizen die Turnu Mesi onderneemt zijn dan ook kleurrijk.

Een verhaal rijk aan details en personages.

Ook de verschillende volkeren die we ontmoeten doorheen het verhaal, omdat Turnu Mesi hen bezoekt, hebben hun eigen gewoontes en manier van huisvesting. Die beschrijvingen zijn goed geslaagd. Zo krijg je van enkele volkeren toch al een beter beeld van hun rol in het geheel en hun regio van de planeet.

Alwetende verteller
Wat misschien wel een punt is waar je even aan moet wennen is de aanwezigheid van de verteller. Meestal bekijk je de meeste gebeurtenissen vanuit het standpunt van een van de personages, maar dat is hier niet echt geval. De verteller is behoorlijk alwetend en verwijst soms ook al naar de gevolgen die bepaalde beslissingen met zich mee kunnen of soms zelfs zullen brengen. Je kijkt daardoor niet door de ogen van een personage naar de verschillende gebeurtenissen, maar de verteller kleurt het verhaal dus sterker.

Doordat de verteller je meeneemt op een verhaal, kijk je dus vaker van bovenaf neer op de ontmoetingen die plaatsvinden en op de verschillende veldslagen die uiteindelijk uitgevochten moeten worden tussen de vrije volkeren en de hordes van de afvallige hoeder. Dat schept een soort van helikoptergevoel waarbij je een overzicht behoudt van de verschillende strategische zetten die uitgevoerd worden, zowel in de veldslagen als in de andere gebeurtenissen die de aanloop vormen. Het bouwt dus langzaam, maar gestaag op. Nico Franken heeft zich ook goed geïnformeerd over hoe veldslagen en oorlogen strategisch gevoerd kunnen worden en dus is het voor de lezer op een zekere manier leerzaam.

Het is alleen jammer dat de alwetende verteller ook wat overheerst bij de dialogen tussen de personages en hoe zij met de omstandigheden omgaan. Het creëert wat meer afstand en dus is de band met het hoofdpersonage wat minder en leef je iets minder mee met hem en de andere personages. Het was leuker geweest als de stukken waarin de slechterik zijn plannen uitdoktert en aanpast naargelang de tegenslagen en dergelijke, meer vanuit zijn standpunt verteld werden. Ook hier is de alwetende verteller aanwezig die zijn ideeën toelicht, maar leef je minder mee in zijn visie.

Conclusie
De geheimen van Ihm: Geboorte en Strijd vertelt het ontstaan van het heelal en de strijd om vrijheid op de afgelegen planeet Tamarant, een wereld die erg rijk is aan verschillende volkeren die ieder hun aparte woongebieden en gewoontes hebben. Een honger naar macht die allesverslindend kan zijn, is de spil in het verloop van het verhaal en zet de vrijheid van de vrije volkeren op het spel. De verteller volgt vaak de verschillende stappen van de vele personages, met vooral Turnu Mesi op kop, vanuit een vogelperspectief, waardoor je als lezer mooi het verloop van bovenaf kan meevolgen, al blijft de band met de personages er minder diep door. Een verhaal rijk aan details en personages.

De geheimen van Imh 2: De schaduw van het kwaad – Nico Franken

Door Joke Michielsen voor FantasyWereld, 24 september 2018

Na jaren van rust gaat er een diepe rilling door de planeet Tamarant. De meeste inwoners merken er niet zoveel van, maar enkelen voelen de enorme dreiging die ervan uit gaat. Duistere machten lijken zich te roeren en Ort Brandelas, of Bran, en de elfenvorsten beslissen om op zoek te gaan naar antwoorden, maar geen van allen had ooit gedacht waartoe deze rilling uiteindelijk zou leiden.

Na de grote strijd om macht honderden jaren geleden staan de vrijheid en het recht van bestaan van de vrije volkeren op Tamarant opnieuw op het spel. Dit leidt tot een zoektocht en een strijd om hun bestaansrecht op te eisen, maar de afloop is onzeker en er zullen slachtoffers vallen voordat de schaduw van het kwaad eindelijk verslagen kan worden.

Het belang van Ihm
Aan het einde van deel één van De geheimen van Ihm was Lugubris verslagen en door de goden verbannen naar de zwarte planeet. Daar bleek al dat hij niet bij de pakken zou blijven neerzitten en dat hij een terugkeer plande: de eerste stap hiernaartoe is de rilling die door Tamarant gaat. De meeste personages die in deel twee aan bod komen, weten nog wel iets van de gebeurtenissen in deel één, maar ze hebben het vaak niet meer zelf meegemaakt. Het eerste deel van het boek gaat dan ook over het zoeken naar mensen of halfgoden die er meer over weten. Het verhaal moet dus even op gang komen, voordat er echt stappen ondernomen worden.

De schaduw van het kwaad leest vlotter dan deel één en heeft een betere band met de titel.

Hoewel het verhaal dus wat traag lijkt op te starten, blijven de omschrijvingen wel erg mooi en de personages krijgen ook meer ruimte om zelf hun inbreng te doen. De alwetende verteller is nog steeds aanwezig, maar de dialogen tussen de personages nemen een veel betere vorm aan dan in het eerste deel.

Uiteindelijk heeft dit boek ook een betere band met de titel. Het zwaard Ihm had Lugubris in deel één ook wel verslagen, maar nu moeten ze echt meer zelf doen om Ihm te kunnen gebruiken in hun nieuwe strijd tegen de duistere magiër. Het zwaard staat centraal doorheen het verhaal en al hun ondernemingen, die bovendien leuk en in detail zijn uitgewerkt, leidden ertoe dat het verhaal wat meer diepgang heeft en dat je de hoofdpersonages van dichterbij kan volgen.

Nieuwe ontdekkingen
Doordat de personages dus op zoek moeten naar een manier om Ihm opnieuw te kunnen gebruiken, maken we als lezer ook weer kennis met nieuwe delen van Tamarant. Op hun zoektocht ontdekken de personages een nieuw werelddeel dat vroeger onbekend was en zelfs Bran kent hier niet alle geheimen. Gelukkig is het kaartje van Ubunia aan het begin van het boek ook wat duidelijker, waardoor je dus mooi kunt volgen hoe de reis verloopt.

Het verschil met Medaxa is ook goed uitgewerkt: er zijn verschillende soorten vegetaties en ook de nieuwe volkeren die we tegenkomen, hebben ieder duidelijk hun eigen specifieke tradities en gewoontes. In deel één waren er misschien wat te veel verschillende groepen om alles goed uit elkaar te houden, maar dat is hier in deel twee beduidend beter uitgewerkt. We komen nog een handvol nieuwe beschavingen tegen, maar alles blijft overzichtelijk en de avonturen die onze personages met hen beleven zijn dan ook nog beter uitgewerkt en zitten vol details. Ook krijgen we een beter beeld van Lugubris en hoe hij met zijn ballingschap is omgegaan op de zwarte planeet.

Conclusie
De geheimen van Ihm 2: De schaduw van het kwaad leest vlotter dan deel één en heeft een betere band met de titel. De zoektocht om van Ihm weer het ultieme wapen tegen Lugubris te maken, staat centraal en geeft het verhaal meer samenhang, waardoor ook de personages in deze rijke wereld beter tot hun recht komen.

De geheimen van Imh 3: Het einde van een tijdperk – Nico Franken

Door Joke Michielsen voor FantasyWereld, 29 oktober 2018

Na de gevaarlijke toch door Ubunia is een deel van het reisgezelschap aangekomen op de zwarte planeet: een onbekende plek vol duistere gevaren waar niemand weet wat hen te wachten staat. Hun enige kans van slagen rust in hun doorzettingsvermogen en ieder lid moet dit voor zichzelf zien te vinden. Hun doel is het terugvinden van het Ihmriet, zodat het eindelijk weer verenigd kan worden met het zwaard Ihm en ze opnieuw beschikken over hun ultieme wapen tegen Lugubris. Maar de tijd dringt, want de zoektocht duurt al lang, het kwaad groeit intussen zienderogen en het is al lang niet meer zeker of de wereld nog te redden valt. Het enige wat de achterblijvers nog rest is proberen om hun weerstand zo lang mogelijk vol te houden en te hopen dat het wonder waar ze op hopen uiteindelijk waarheid wordt.

Lange terugtocht
Aan het einde van deel twee heeft een deel van het reisgezelschap de stap in het duister gezet en de zwarte planeet betreden. Eenmaal daar aangekomen maken ze kennis met de vele duistere kanten en wezens die er op die planeet rondzwerven of die door Lugubris gemanipuleerd zijn. Ook deze nieuwe wezens en wereld zijn gedetailleerd uitgewerkt en je ziet de meesten ook gewoon rondvliegen, -kruipen, -lopen en -zwemmen. Al bij al is het een rustige tocht waarbij de groep vooral de inheemse wezens uit de weg probeert te gaan en er ruimte is voor hun gedachtegangen en dialogen. Ook hier in deel drie zijn deze prominenter aanwezig naast de alwetende verteller en dat maakt het allemaal vlotter om te lezen.

Niet alleen de vrije volkeren hebben goede strategieën, ook bij de duistere zijde zijn er meerdere strategen die bijna het woord mastermind verdienen.

Als ze uiteindelijk weten terug te keren naar Tamarant wacht hun en de rest van het gezelschap nog een lange terugtocht naar huis. Ze nemen een andere route door Ubunia dan op de heenweg en dus krijgen we nog meer nieuwe landschappen en enkele nieuwe wezens voorgeschoteld. Wel gaat het nu iets sneller vooruit en maakt het verhaal soms een iets grotere sprong in de tijd om hen in een paar pagina’s enkele weken vooruit te laten komen. Dat maakt wel dat het ook voor de lezer sneller gaat en het verhaal je dus iets meer meeneemt.

Kwaadaardige strategen
Deel drie spitst zich ook niet meer enkel toe op het reisgezelschap, zoals het geval was in deel twee: de gebeurtenissen in Medaxa en de volkeren daar krijgen ook meer aandacht. Lugubris is natuurlijk ook weer op Tamarant aanwezig en de kwaadaardige activiteiten nemen zienderogen toe. De vrije volkeren moeten het steeds meer opnemen tegen de hordes van Lugubris en de strategische uitwerking hiervan is altijd goed beschreven, al wordt het pleit soms nogal snel beslecht en is het sneller voorbij dan je verwacht.

Niet alleen de vrije volkeren hebben goede strategieën, ook bij de duistere zijde zijn er meerdere strategen die bijna het woord mastermind verdienen. Lugubris zelf heeft nogal vaak last van woedeaanvallen, maar sommige van zijn onderbevelhebbers zijn echt wel geslepen en hoewel je er geen bewondering voor wil hebben, moet je het hen toch wel nageven dat ze weten waar ze mee bezig zijn. Dat is wel goed, want dan lijkt het niet alsof de slechteriken eigenlijk oerdom zijn en het moeten hebben van hun aantallen terwijl de goeden alle wijsheid in pacht hebben.

Korte climax
Het is alleen een beetje jammer dat het verhaal uiteindelijk best een lange aanloop heeft en dan een korte climax bereikt. Het kan natuurlijk niet anders dan dat het tot een treffen komt tussen beide partijen en dat zowel Bran en zijn bondgenoten als Lugubris tegenover elkaar komen te staan. De eindstrijd is best goed uitgewerkt en meeslepend, maar ineens is het voorbij. Ook de nasleep zou iets meer afronding mogen hebben. De trilogie is ten einde en dat mag best een mooi einde hebben.

Conclusie
De geheimen van Ihm 3: Het einde van een tijdperk neemt je voor de laatste keer mee naar de wereld van Tamarant en zijn rijke verzameling bewoners. Het verhaal bouwt op naar een climax door middel van slinkse strategieën van beide partijen, al is die climax misschien net iets te snel voorbij. De geheimen van Ihm heeft een mooie ontwikkeling doorgemaakt en met Het einde van een tijdperk heeft de trilogie een passende afsluiter gekregen.

©2017.  Alle inhoud van deze website is geregistreerd eigendom van N. Franken. Ownership of all content within this website lies with N. Franken and is protected bij law.